دروغ نابود کننده نیکی های و ایجاد فاصله ...

دروغ انحراف نفس از راستگویى و سرباز زدن روح از انجام وظیفه انسانى خویشتن است و آن یک بیمارى فردى و اجتماعى خطرناک است. چون در صاحب خود بسیارى از رذائل مانند غش و نفاق و تملق و حیله و خیانت و ریا و بدقولى و پیمان‏شکنى را به وجود می ‏آورد و اینها صفاتى هستند که راستگویى، انسان را از آنها حفظ مى‏کند و اساسا دروغگویى شایسته انسانى که مزاج معتدل دارد نیست، چون در آن صورت عضو فاسدى در اجتماع مى‏شود که خود را هلاک مى‏کند و دیگران را نیز به این بیمارى آلوده می‏سازد.

امام صادق (ع) می فرمایند:مرضى بدتر از دروغ نیست.

نیز فرمودند:هر کس بسیار دروغ بگوید ارزش او از بین مى‏رود.» و نیز فرمودند: «هر کس راستگو باشد عمل او پاکیزه می‏شود.

ایشان همچنین، می فرمایند:خداوند براى شر قفل هایى قرار داده که کلید این قفل ها شراب خوردن است و دروغگویى بدتر از شراب خوردن است.

عبد الله بن عمر می‏گوید: مردى خدمت پیامبر (ص) آمد عرض کرد: یا رسول الله! شغل اهل بهشت چیست؟ فرمودند: راستى و راستگویى، هر گاه بنده‏اى راست گوید، نیکوکار است، و هر که نیکوکار باشد، در امان است، و هر که در امان باشد وارد بهشت می‏شود.عرض کرد: یا رسول کار اهل جهنّم چیست؟ فرمودند: دروغگویى، هر گاه بنده‏اى دروغ گوید، بدکار است و هر گاه بدکار شد، کافر است، و هر گاه کافر شد، وارد آتش دوزخ مى‏شود. همچنین، از ایشان روایت است که: راستگویى باعث نیکوکارى و نیکوکارى راهنماى بهشت است، البته انسان باید در پى راستگویى باشد تا از راستگویان محسوب شود.

امام صادق (ع) می فرمایند: از مصاحبت با دروغگو پرهیز کن، چون دروغگو مى‏خواهد به تو سودى برساند ولى ضرر مى‏رساند و او دور را براى تو نزدیک جلوه مى‏دهد و نزدیک را دور می‏نماید.

موفق باشید ...