حضرت محمد (ص) بیان داشته اند: خنده دو قسم است: خنده ایست که خدا آن را دوست دارد و خنده ایست که خدا آن را دشمن دارد، اما خنده اى که خدا آن را دوست دارد، آنست که مرد به روى برادر خویش از شوق دیدار وى لبخند زند اما خنده اى
که که خداوند متعال آن را دشمن می دارد آنست که مردی سخن خشن و ناروا (در حق کسی) گوید که بخندد یا عده ای به واسطه آن بخندند و بسبب آن هفتاد پاییز در جهنم سرنگون می گردد، و نیز امام باقر (ع) فرموده اند:لبخند آدمى به روى برادر مؤمنش، حسنه است.
همچنین امیرالمومنین على (ع) می فرمایند : بهترین خنده، تبسّم است، و نیز لقمان (ع) به فرزند خود فرموده است: پسرم! از خنده زیاد بپرهیز؛ زیرا دل را میمیراند.