از گناه در برابر خداوند عالم بپرهیزید ...

امام باقر (ع) فرمودند: هیچ طاعتی به درگاه خداوند بالاتر و والاتر از انجام واجبات نیست، چنان که هیچ مصیبتی سخت تر از بی عقلی نمی باشد و هیچ معصیتی بدتر از سبک شمردن گناه و راضی بودن به حال خویش و آلودگی های خود نیست.

آن حضرت به فرزند خویش، جعفر بن محمد (ع)، فرموده اند: خداوند سه حقیقت را در سه امر نهفته داشته است:

رضای خویش را در طاعت و فرمانبرداری پنهان داشته است. پس هیچ طاعتی را کوچک و حقیر نشمار و هیچ فرمان خدا را دست کم نگیر، چه بسا رضای الهی در همان فرمان نهفته باشد!

خداوند خشم و غضب خویش را در گناهان مخفی داشته است. پس هیچ معصیتی را کوچک و هیچ گناهی را غیر مهم به شمار نیاور، چه بسا خشم خدا در همان گناه نهفته باشد!

خداوند بندگان نمونه و دوستانش را در میان خلق ناشناخته گذاشته است. پس هیچ انسانی را تحقیر نکن، زیرا ممکن است او از اولیای الهی و بندگان صالح و نمونه ی خدا باشد.

همچنین در سخنی دیگر امام محمد باقر (ع) می فرمایند: مطمئناً مهم ترین عبادت و بندگی به درگاه خدا، ورع و ترک گناهان است.

امام باقر (ع)می فرماید:

هنگامی که قیامت برپا شود، فریادگری ندا می دهد: کجایند صابران؟ گروهی از مردم برمی خیزند و به این ندا پاسخ می دهند. سپس آن منادی فریاد برمی­آورد: کجایند متصبران (تحمل کنندگان تلخی و رنج صبر)؟ گروهی دیگر از مردم برمی خیزند و وی را پاسخ می دهند.

راوی از امام می پرسد: صابران و متصبران چه کسانی می باشند؟

امام باقر (ع) فرمودند: صابران آنانی هستند که در مسیر انجام واجبات شکیبا و استوارند و متصبران کسانی هستند که (علی رغم میل های درونی) از حرام دوری می جویند.

موقف باشید ...