ناشکری نکنیم ...

خداوند در آیه 78 سوره مبارکه نحل می فرماید:و خداوند شما را از شکم مادرانتان بیرون آورد در حالیکه هیچ چیز نمی دانستید و برای شما گوش و چشم ها و قلب ها قرارداد، تا شاید سپاسگزار باشید.

خداوند به داود (ع) وحى کرد:اى داود، آن گونه که شایسته من است، سپاسگزارى کن، پرسید: چگونه سپاس تو را گویم، در حالى که همان سپاس گفتن، نعمت تو است؟ فرمود: "اینک حق شکر مرا ادا کردى، (چون دریافتى که این شکر نیز از سوى من است) و خداوند فرمود:سزاوار است که بنده همان گونه که در حال نعمت و خوشى، خدا را شکر مى‏گوید، در حال سختى و بلا هم سپاس او را به جاى آورد.

امام صادق (ع) فرمودند: در هر نفسی از نفسهایت شکری لازم است بلکه هزار شکر بیشتر و بهتر.

امیرالمومنین (ع) می فرمایند:هر کس خدای سبحان را شکر کند شکر دوم برای او واجب می شود زیرا او را به شکرش موفق کرده و آن شکرِ شکر است.

امام صادق (ع) فرمودند: غذاخور سپاسگزار پاداش روزه‏ دار در راه خدا را داشته و (پاداش) تندرست سپاسگزار (برابر) پاداش انسان مبتلایى که بردبار است.

همان حضرت (ع) می فرمایند:هر بنده ‏اى که یک بیمار و یا معلولى را بنگرد و بگوید: خداوند را سپاس مى‏گویم که مرا مانند تو مبتلا نکرد و مرا عافیت بخشید، بار خدایا مرا از آنچه به او دادى نگهدار (بدون اینکه آن شخص بشنود)، گرفتار آن مصیبت نمى ‏شود.

امیرالمومنین علی (ع) فرمودند:بهترین حال مردم در نعمت برای کسی است که حاضر آن را با شکر کردن باقی نگهدارد و از دست رفته آن را با صبر برگرداند.

امام جواد (ع) فرمودند:نعمتی که شکر آن نشود مانند گناهی است که بخشوده نشود.

امام باقر(ع) می فرمایند:اندک روزى خدا را براى خود، فراوان شمار تا بدین وسیله شکرش را گزارده باشى.

مولای متقیان (ع) فرمودند:نعمت به شکر وابسته است و شکر به افزودنی نعمت و آن دو در یک ریسمانی به هم نزدیک هستند، هرگز افزونی از خدا قطع نمی شود تا از شکرگزار، شکر بریده شود!

موفق باشید ...