خود را برای خدا بیاراییم ...

زاهد کسی است که روا نمی دارد، میل به لذت ها و خوشی های دنیایی، بر جان او حاکم باشد و نیز زاهد فردی است که دنیا هدف و مقصود او نباشد تا تمام تلاش های خود را برای رسیدن به آن به کاربرد، بلکه اگر دنیا به وی روی آورد، از آن برای رسیدن به آخرت بهره می برد و اگر دنیا به وی پشت کرد غمگین نمی شود. 

خانه حضرت امام رضا (ع) در کنار خانه مأمون و فاصله مسکن امام و مأمون، فقط پرده ای بود که اگر آن را کنار می زدند، می توانستند یکدیگر را ببینند .

از ابن عباد که منشی حضرت بوده، زندگانی زاهدانه آن بزرگوار را بدین گونه نقل می کند: امام رضا (ع) در تابستان روی حصیر و در زمستان بر روی پلاس می نشست.

فرش های آن حضرت را پشمی و موئین نوشته اند.

همان گونه که یادآور شدیم، زهد و پارسایی جزو سرشت امام رضا (ع) بود.

نقل کرده اند که آن حضرت در خانه لباس های درشت و پشمین می پوشید، اما هنگامی که در میان مردم ظاهر می شد، خود را می آراست و زینت می کرد.

نوشته اند: گروهی از صوفیان، در خراسان بر امام رضا (ع) وارد شدند و به آن حضرت عرض کردند، که امیرالمؤمنین درباره امری که خداوند بر عهده او گذاشته اندیشه کرد، دریافت که شما اهل بیت، از همه مردم به امامت و پیشوایی امت سزاوارترید، سپس به اهل بیت، نظر انداخت، دانست که تو از همه آنان شایسته تری.

از این رو، امر خلافت را به تو بازگرداند، اکنون امت به پیشوا و رهبری نیازمند است، که جامه اش خشن و طعامش ساده باشد، و بر الاغ سوار شود و از بیمار عیادت کند.

راوی می گوید: امام (ع) که تکیه داده بود، در این هنگام راست نشست و فرمود:

احمد بن ابی نصر بزنطی گوید: پدرم گفت: درباره پوشیدن لباس های زیبا چه می گویی؟ گفتم: شنیده ام امام حسن (ع) لباس های زیبا می پوشید...

امام رضا (ع) فرمود: بپوش و زیبا بپوش. زیرا جدم علی بن حسین (ع) روپوش (عبای خز که قیمت آن پانصد درهم بود، می پوشید) هم چنین ردای پنجاه دیناری داشت، که زمستان را در آن می گذرانید و چون زمستان تمام می شد آن را می فروخت و پولش را به بینوایان می داد .

روایت دیگری ابی خداش مهری چنین می گوید: یکی از خدمتکاران امام رضا (ع) به نام عبید را در بصره دیدار کردم، وی گفت: گروهی از مردم خراسان به محضر امام رضا (ع) وارد شدند و به ایشان فرمودند:

مردم خوششان نمی آید که شما این گونه لباس گران قیمت بپوشید، امام در پاسخ آنان فرمود: یوسف (ع) پیامبر و فرزند

پیامبر بود ولی لباس دیبا می پوشید و شلوار زربافت به تن می کرد. در مجالس آل فرعون می نشست و این امور مقام معنوی او را کاهش نداد.

آنچه بر امام لازم است عبارتند از: عدالت در مقام داوری، وفای به عهد، و پیمان، راستگویی سخن (نه کهنه بودن لباس) و خداوند، چیزهایی را که حلال کرده، یا حرام، معلوم و مشخص است و کم و زیاد آن فرق نمی کند.

موفق باشید ...