با انحرافات فکری و عملی مبارزه کنیم و نسبت به آن بی تفاوت نباشیم ...

مالک بن انس در مورد شخصیت و مقام علمی و عملی امام صادق(ع) می گوید: دتی خدمت جعفر بن محمّد(ع) مشرف می شدم. آن حضرت اهل مزاح و تبسّم بود. هنگامی که در محضر ایشان نامی از پیامبر(ص) برده می شد، رنگش به سبزی و سپس به زردی می گرائید.

در مدت رفت و آمد به منزل ایشان، او را از سه حالت خارج ندیدم؛ یا نماز می خواند و یا روزه بود و یا به قرائت قرآن مشغول بود و هرگز بدون وضو از حضرت رسول(ص) حدیث نقل نمی فرمود و سخنی که به درد من نخورد، بر زبان جاری نمی ساخت، ایشان از علمای زاهدی بود که ترس از خدا سراسر وجودش را فرا گرفته بود، هرگز به خدمت او شرفیاب نشدم جز اینکه زیرانداز خود را برای نشستن من اختصاص می داد.

جاحظ (از علمای قرن سوم) نیز می گوید:جعفر بن محمّد(ع) کسی بود که علم و فقهش عالم را فرا گرفته بود و گفته می شود ابو حنیفه و سفیان ثوری از شاگردان او بودند و شاگردی این دو در عظمت علمی او کافیست.

آن حضرت، نهضت علمی و انقلاب فرهنگی امام باقر(ع) را توسعه داد . امام صادق(ع) در جمله ای فرمودند:خداوند زراره را رحمت کند، به درستی اگر او و امثال او نبودند احادیث پدرم از میان می رفت.

زندگانی امام صادق(ع) مصادف با خلافت ظالمانه منصور عباسی گردید امام(ع) شدیداً از ناحیه خلیفه مورد دشمنی و حسادت قرار گرفت، زیرا امام(ع) بر حقانیت ولایت ائمه و از جمله خودشان اصرار می ورزید و لحظه ای حاضر به پذیرش و تایید حکومت بنی العباس نشد لذا دشمن از همین مسئله بیمناک بود. 

محمد بن عبدالله اسکندری گوید: بر منصور وارد شدم و او را غمگین یافتم. گفتم: در چه فکری هستی؟ گفت: ای محمد، از اولاد فاطمه صد و اندی کشته شده اند اما آقا و امامشان (جعفر بن محمد) هنوز زنده مانده است!

پس از مدتی منصور دستور داد جاسوس های زیادی منزل امام را زیر نظر بگیرند. او دستور داد سمّ مهلکی را تهیه و با اجبار به امام صادق(ع) بنوشانند.

امام در آخرین لحظات عمر، امر امامت و وصایت و جانشینی خود را به 5 تن (منصور دوانیقی، عبدالله، محمد بن سلیمان، همسرشان خانم حمیده و فرزندشان موسی)، واگذارکردند. 

در اثر این وصیت، توطئه منصور خنثی و از کشتن جانشین امام (ع) حیران و درمانده شد!. آن بزرگوار در25 شوّال سال 148 هجری در سنّ 65 سالگی مسموم و شهید شدند و بدن مطهر آن حضرت پس از کفن و اقامه نماز و تشییع شیعیان و علاقه مندان به قبرستان بقیع منتقل و مظلومانه در کنار اجداد طاهرینش به خاک سپرده شد.

خلاصه آنکه از امر به معروف و نهی از منکر نهراسیم که آن راه و رسم انبیاء است و همه ما باید در مقابل باطل بایستیم 

و این امر مهم را عملی کنیم تا دست دشمنان حقیقی اسلام از بن بریده شود .

خدا رحمت کسانی را که عمل به دستورات الهی میکنند و آن را به مرحله ی عمل می آورند .

موفق باشید ...