چگونه خود را از در برابر بیماریها مقاوم کنیم ...

حضرت علی (ع) می فرمایند: حسادت مرضخطرناکی است که جز با مرگ محسود یا هلاکت حسود از بین نمی رود. (خدا نکنه بهش گرفتار بشین که اگر بشین اولین اتفاقی که می افته اینه که از طرف مقابل بی دلیل می برین) . حسود در واقع در برابر اراده و حکمت خدا جهتگیری می کند که چرا به او عطا کرده و به من نداده است. حسود هرگز خیرخواهی و نصیحت نمی کند.

قرآن ریشه بسیاری از گناهان را حسادت دانسته است و امام صادق (ع) می فرمایند: ریشه کفر حسادت است.

حسود اهل تواضع و تشکر نیست و هرگز به کمالات دیگران گواهی نمی دهد و قهرا مرتکب گناه کتمان حق می شود.

حسود معمولا منافق است.

حضرت علی (ع) می فرمایند:در ظاهر اظهار علاقه می کند ولی در باطن کینه و بغض دارد.

گاهی تبعیض نابجا میان افراد، حسادت آنان را برمی انگیزد. مثلا پدر یا مادری به یکی از فرزندانش اظهار علاقه بیشتری می کند، این امر می تواند باعث حسادت دیگر فرزندان می شود.

حسادت در خاندان نبوت نیز پیدا می شود، همانگونه که در خانه حضرت یعقوب، حسادت فرزندان، آنان را به چاه افکندن برادر وادار کرد.

دامنه حسادت تنها نسبت به نعمت های مادی نیست، بلکه گاهی نسبت به ایمان افراد حسادت می شود و می خواهند آنان را به کفر برگردانند.

شروع حسادت در فرد با فراموش کردن خدا شروع می شود و برای درمان این بیماری با ید به یاد داشته باشید که خداوند ناظر بندگان است و شما را می بینید و تقدیر شما را او رقم می زند و این هم مهیا نمی شود مگر با ایمان قلبی به خدا و رسولانش .

موفق باشید ...