در زیارت حضور قلب داشته باشیم ...

زیارت عالی‌ترین درجه برقراری ارتباط با معصومین(ع) است. همان‌طور که می‌دانید زیارت به معنای «دیدار» است و دیدارها با یکدیگر تفاوت دارند. مثلاً ما برای دیدار برخی دوستان شرایط خاصی را در نظر می‌گیریم که شاید برای برخی دیگر چنین نباشد.

درهنگام زیارت معصومین(ع) نخستین شرط، داشتن حضور قلب و طمأنینه است و بی‌شک، داشتن توجه قلبی ما را برای برقراری ارتباط بهتر با حضرات معصومین(ع) آماده می‌کند.

 آرامش و وقار ظاهری نشانه حضور قلب در زائر است و معصومین(ع) برای زیارت توصیه کرده‌اند که در هنگام ورود، اذن دخول بخوانیم. 

چنانکه در حین ورود به حرم امام هشتم(ع) نیز تابلوهای قرائت اذن دخول نصب شده و خواندن این زیارت در حین ورود به حرم آرامشی را در دل زائر ایجاد می‌کند که به ایجاد حضور قلب منجر خواهد شد.

 توجه به اذن دخول و تثبیت آرامش روحی در حین ورود به اماکن مقدس، توصیه مؤکد معصومین(ع) است که فرموده‌اند در بدو حضور در اماکن زیارتی با وقار و آرامش راه بروید، گامها را کوچک بردارید، حالت طمأنینه داشته باشید، با حالت ذکر و تسبیح و تکبیر وارد حرم و مزار شوید تا این آداب ظاهری، حضور باطنی را در شما ایجاد کند.

حفظ حضور قلب و ایجاد پیوند روحانی میان زائر و امام معصوم در هنگام زیارت وابسته به آدابی است که زائر پیش از ورود به حرم اولیای خدا در وجود خویش متجلی می‌کند. 

اگر می‌خواهیم از زیارت بهره کامل ببریم، باید همان‌طور که در بارگاه معصومین(ع) و در حین زیارت رفتار می‌کنیم، در زندگی روزمره هم چنین باشیم؛ حق را دنبال کنیم، اگرچه برای ما سخت باشد.

 پیرو حقیقی دین، کلام خدا و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) باشیم. زائری که مثلاً به‌عنوان یک فروشنده تعامل خوبی با مردم ندارد، برخوردهای ناهنجار دارد و دیگران را می‌رنجاند بی‌تردید بهره‌ای از حضور قلب برای برقراری ارتباط ویژه با امام رضا(ع) نخواهد برد. 

امام رضا(ع) و سایر معصومین(ع) پیرو و دوست راستین می‌خواهند که در نهان و آشکار، معرّف کلام و منطق حق‌طلبانه آنها باشد.

همین که بگوییم با حضور در حرم برای ما حضور قلب حاصل می‌شود کافی نیست، بلکه رعایت مقدمات و آداب زندگی دینی نه‌ تنها فرصتهای معنوی زیارت را برای ما افزون می‌کند، بلکه در هر زیارتی دری از درهای معنویت و روحانیت بر ما گشوده می‌شود؛ بنابراین رعایت اخلاق و مشی دینی مهمترین رکن داشتن حضور قلب در هنگام زیارت است.

هرچه معرفت و شناخت ما نسبت به معصومین(ع) بیشتر باشد، آثار بیشتری از زیارت نصیب ما خواهد شد. امام‌شناسی مسأله‌ای مهم است، بخصوص در شرایط حاضر که دشمنان تلاش می‌کنند شبهات و انحرافات بسیاری را به آیین تشیع تحمیل کنند. 

لذا بر ما واجب است در مورد امام معصومی که به زیارتش می‌رویم، معرفت داشته باشیم؛ بدانیم چرا امام رضا(ع) ترک وطن و نیاکان و خانواده خویش را به جان گرامی خرید و به ایران هجرت کرد. 

تلاش برای شناخت معصومین(ع) جلوه‌ای از ادب در برابر مقام والای الهی آنهاست و در این صورت بازهم درهای نور و روشنی در هنگام زیارت به‌روی ما گشوده خواهد شد.

در اقوال تاریخی پیاده رفتن بعضی از ائمه مثل امام حسن مجتبی(ع) و امام کاظم(ع) ثبت شده است. 

موفق باشید ...