بیایید رفتار های منفی را کنار بگذاریم ...

بخش عظیمی از مجازات‌های تلخ و شیرینی که انسان با آن مواجه می‌شود، ریشه در تاریخ رفتاری ما درگذشته دارد .

حال اگر این مجازات‌ها از قسم سختی‌ها و دشواری‌ها باشد، گاهی فقط صورت جزا دارد و بازتابی برای کرده‌های ناشایستی است که انسان در گذشته انجام داده است و بیشتر نیز حالت تنبیه و آگاهی دادن به فرد دارد تا با نوعی گوشمالی او را از روند نادرستی که در زندگی برگزیده، برحذر دارد.

اگر این مجازات‌ها در لباس نعمت و خوشی ظاهر شود، گاه صورت جزا و پاداش برای فرد دارد که به موجب رفتار خوبی (مثلاً نیکی به پدر و مادر) که او انجام داده، خداوند در این دنیا نیز او را بی‌نصیب نمی‌کند. گاهی نیز نوعی مکر الهی است که با خوشی و رفاه، انسان به کلی از خود غفلت نموده و به رفتار شرورانه خود ادامه می‌دهد تا به یکباره با قهر و خشم الهی مواجه می‌شود و خداوند او را از اوج منیت و آقایی به حضیض ذلت و پستی فرو می‌کشد.

اولیای الهی در اثر پایبندی به عدالت، عفت و خدمت به دیگران به عزت دنیا و آخرت دست یافتند و ستمگران به خاطر ستمی که در حق خویش و جامعه روا داشتند، نابود شدند. قرآن نابودی ستمگران را بازتاب ستم آنان دانسته و می‌فرماید: «فَکَأَیِّن مِّن قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَّشِیدٍ»؛ «و چه بسیار شهرها را که ستمکار بودند، هلاکشان کردیم و [اینک] آن [شهرها] سقف‌هایش فرو ریخته است و [چه بسیار] چاه‌هاى متروک و کوشک‌هاى افراشته را .

در جای دیگری نیز می فرماید: «فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»؛ «و آن را چنان درو کردیم که گویى دیروز وجود نداشته است. این گونه نشانه‏ها[ى خود] را براى مردمى که اندیشه مى‏کنند، به روشنى بیان مى‏کنیم .

من و تو هم نکند این ........ درون ما را به سرنوشتی شوم دچار کند! ...

موفق باشید ...