توسل به پیامبر و اهل بیت(ع) از جمله وسایلی است که باعث تقریب بندگان به خداوند میشود.
اصل دعا از اسباب فیض است و میتوان حاجت را به صورت مستقیم از خداوند درخواست کرد و توسل به اولیای الهی در هنگام دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.
برخی از مخالفان که وهابیون هستند، با این قضیه به شکل افراطی برخورد کرده و آن را شرک و عبادت مخلوق میدانند.
اغلب مسلمانان، به ویژه شیعیان، توسل به انبیاء و اولیای الهی را یکی از مصادیق روشن وسیله میدانند، زیرا آن انوار مقدسه، اشرف و افضل مخلوقاتند که به بالاترین درجه انسانیت رسیده و نزدیکترین فرد به درگاه خداوند هستند و پس از مرگشان نیز در جوار رحمتش زنده و متنعماند.
توسل به ائمه اطهار(ع)؛ تمسک به فیض الهی است
توسل و حاجت خواستن از اولیای الهی، تمسک به رابطههای فیض الهی و اسبابی است که انجام آن وابسته به قدرت و اراده خداوند است و این حاجت خواستن، شرک در ربوبیت نیست، همچنانکه تمسک به اسباب(مثل پزشک و دارو) شرک در ربوبیت نمیباشد.
بسیاری از اهل تسنن به پیامبراکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) تمسک میجویند و حوائجشان برآورده میشود و از این جمله میتوان به «ابوعلی خلال» یکی از بزرگان اهل تسنن اشاره کرد که به امام موسی بن جعفر(ع) بعد از شهادتشان متوسل میشد و در هرکار مشکلی از ائمه اطهار(ع) طلب کمک میکرد.
موفق باشید ...