خانواده ها مراقب فرزندانشان باشند ... همه دست به کار شویم ...

اعتیاد، فقر، بیکاری، فرار از منزل، اغفال، هوس و ده‌ها دلیل دیگر می‌تواند سرآغازی برای «زنان خودفروش» باشد.

سلامت جامعه ما در خطر است ، فقط کسانی از خطر فساد در امانند که بر نفس خود غلبه کرده باشند ...

اغلب زنان تن‌فروش به دلیل اینکه دیگر آینده‌ای برای خودشان متصور نیستند، دختران جوان را هم به بیراهه می‌کشانند که این مساله می‌تواند لطمه‌های زیادی به جامعه وارد کند.

 بسیاری از کار‌شناسان، پرداختن به مشکلات این زنان را دارای اهمیت فوق‌العاده می‌دانند و معتقدند هرگونه بی‌توجهی و انکار در این موضوع، عواقب خطرآفرینی را در پی خواهد داشت.

پدیده روسپیگری و خودفروشی در طول تاریخ بشر در قالب نام‌ها و شکل‌های مختلف همواره وجود داشته و در عصر ما و جامعه ما نیز متاسفانه این بزهکاری هنوز وجود دارد.

فقر فرهنگی، متلاشی بودن خانواده، صلاحیت نداشتن والدین، ازدواج‌های اجباری، نیازهای جنسی و عدم پایبندی به موازین دینی و اخلاقی اصلی‌ترین دلایل بروز این ناهنجاری‌ها است. 

با تخریب قلعه شهرنو، ویروس خودفروشی در جامعه پخش شد و از آنجا که مدیریت غریزه جنسی در جامعه به طور دقیق ساماندهی نشده بود پدیده خودفروشی به صورت خانه‌های فساد به کار خود ادامه داد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که با افزایش آمار زنان خیابانی، گرایش به این جرم به خیابان‌ها کشیده شد.

با افزایش آمار طلاق و کاهش آمار ازدواج از آنجا که قشر قابل توجهی از مردان جوان مجرد هستند، نیازهای جنسی، آن‌ها را به طرف زنان خیابانی، سوق داد. 

همچنین از طرف دیگر، تنوع‌طلبی، پایبند نبودن به ارزش‌های خانواده و فاصله گرفتن از ارزش‌های دینی و اخلاقی باعث شد برخی از مردان متاهل نیز به جمعیت مردان خیابانی اضافه شوند.

از آنجا که یک بانک اطلاعات آسیب‌های اجتماعی در کشور ما وجود ندارد آمارهای اعلام شده از سوی کار‌شناسان بر اساس پژوهش‌های علمی و برداشت‌های تخصصی شخصی می‌باشد.

 ممکن است در خیابان یک خود‌فروش 12 ساله دیده شود اما این به معنای آن نیست که سن خود‌فروشی در کشور کاهش یافته است.

 سن خودفروشی در جامعه ما بین 17 تا 18 سال در بین دختران فراری وجود دارد اما نمی‌توان آن را به عنوان یک اصل در جامعه گسترش داد. 

ابتدا باید مدیریت غریزه جنسی در جامعه ساماندهی شود؛ همچنین در گام دوم بهتر است موضوع «ازدواج موقت» و ایجاد مراکزی معین البته تحت نظارت یک نهاد یا سازمان در دستور کار قرار گیرد تا بتواند به سلامت جسمی و روانی اجتماع کمک کرده و از متلاشی شدن ارکان خانواده‌ها جلوگیری کند. اصل سوم، جمع‌آوری زنان خیابانی و بازپروری روحی و روانی آنان است. نکته چهارمی که باید به آن توجه شود آموزش‌های حرفه‌ای و حمایت‌های مالی و ایجاد اشتغال خانگی است. 

در ‌‌نهایت باید گفت از آنجا که میل جنسی، یک ودیعه الهی است، انکار آن هیچ مشکلی را حل نمی‌کند و برای حل پدیده زنان خیابانی باید بدون ترس و وقت‌کشی مدیریت و ساماندهی غریزه جنسی اجرا شده و برای مردان خیابانی و آزارهای آن‌ها «قوانین تشدید مجازات» تصویب و اجرا شود.

 زیاده‌خواهی جنسی، انتقام‌جویی اجتماعی و لجاج از دلایلی است که از نظر این زنان، کار زشتشان را قابل توجیه می‌کند اما برای جامعه قابل توجیه نیست.

 در این راستا باید به این نکته هم اشاره کرد که پدیده زنان خیابانی مختص کشور ما نیست و در سایر کشور‌ها هم دیده می‌شود. 

بررسی‌ها نشان می‌دهد که مشکلات مرتبط با اشتغال زنان، شکست مناسبات خانوادگی و ضعف روابط عاطفی بین زوجین در مقایسه با گذشته از دیگر عوامل گسترش پدیده زنان خیابانی در جامعه است. 

زنانی که به این ورطه می‌افتند از نظر روانی صدمه‌های زیادی می‌بینند و چون تا سن خاصی می‌توانند به این کار بپردازند، عملا آینده‌ای نخواهند داشت. 

این افراد برای حل مشکل خود پا به بیرون از خانه می‌گذارند اما از سوی خانواده و اجتماع رانده می‌شوند و دیگر هیچ‌کس حاضر به ارتباط با آن‌ها نیست.

اطلاع‌رسانی صحیح از رسانه‌های مختلف، همچنین اقدامات فرهنگی و آموزشی، تقویت باورهای مذهبی در جامعه و فعالیت و اقدامات مستمر مددکاران اجتماعی می‌تواند نقش عمده‌ای در مقابله با آسیب‌های اجتماعی ایفا کند.

 این آسیب‌شناس اجتماعی تصریح می‌کند: در عین حال، بهبود وضعیت اقتصادی و تسهیل شرایط ازدواج نیز نقش برجسته و قابل توجهی در کنترل و کاهش هر چه بیشتر این واقعیت تلخ دارد. 

برای حل این موضوع باید مسؤولان به صورت دقیق و جدی به بررسی ابعاد مختلف این پدیده بپردازند؛ شاید جمع‌آوری این زنان و فراهم کردن شغل برای آن‌ها بتواند به کاهش وقوع این پدیده غیراخلاقی کمک کند اما این تمام راه‌حل نیست و باید تلاش کرد با برنامه‌ریزی صحیح، راه‌های ورود برخی زنان به جمع این زنان نگون‌بخت را مسدود کرد.

موفق باشید ...