قطعه ای از بهشت ...

وقتی خبر طراحی و ساخت ضریح جدید حرم مطهر امام حسین(ع) در قم به گوش جهانیان رسید.

ساخت ضریح مطهر از سال 84 با طراحی استاد فرشچیان در قم شروع شد و مردم نیز با همیاری و اهدای طلا و جواهرات و کمکهای نقدی خود یاریگر این امر مهم شدند و سرانجام ضریح جدید حرم مطهر امام حسین(ع) روز پنجشنبه ششم مهرماه در قم رونمایی شد و چشمان هر بیننده‌ای را به خود جلب کرد. طبق گفته استاد فرشچیان طراح ضریح مطهر، این اثر هنری تاکنون سابقه نداشته و در آینده دور نیز پدید نخواهد آمد.

دلدادگان مکتب حسینی(ع)، با در دست داشتن شاخه‌های گل در حالی که قلب هاشان مالامال از عشق به اهل بیت(ع) می‌تپد، با اشکهایی که بر چشمانشان حلقه زده در محل ساخت ضریح مطهر حضور پیدا کرده و دلهای خود را به شبکه‌های آن گره می‌زنند.

 دعای سمات خانواده‌های شهدا، جانبازان و ایثارگران نیز عصر جمعه در کنار ضریح جدید حرم مطهر سرور و سالار شهیدان برگزار شد. دعای سمات پدران و خانواده‌های شهدا این هفته حال و هوای خاصی به خود گرفت، جمعی از جانبازان بر روی ویلچر در این مراسم حضور پیدا کرده بودند و فرازهای دعای سمات را در کنار ضریح جدید حرم مطهر سرور و سالار شهیدان زمزمه کردند.

از درب ورودی مدرسه معصومیه که به سمت شبستان محل استقرار ضریح مطهر حرکت می‌کنی، تصاویری از مراحل مختلف طراحی و ساخت ضریح مطهر به نمایش گذاشته شده است، با نگاهی گذرا و بدون توقف قدم برمی‌داری تا هرچه زودتر چشمانت را بیش از این به انتظار نگذاری تا ضریح حرم مطهر امامی را نشانش بدهی که سال‌هاست در طلب زیارت کربلایش انتظار می‌کشند. 

پله‌ها را که بالا می‌روی، عظمت و زیبایی ضریح مطهر در مقابل چشمانت برق می‌زند، ناخودآگاه قلبت به تپش می‌افتد و قطره‌های اشک از چشمانت سرازیر می‌شود، نمی‌دانی بایستی و به ساحت مقدس امام حسین(ع) سلام و عرض ارادت کنی یا هر چه زودتر قدم برداری و دست‌هایت را به دور شبکه‌های ضریح بیندازی. تنها صدای ناله و زمزمه مردم است که گوشت را نوازش می‌کند، هر کسی در گوشه‌ای ایستاده و یا به دور ضریح طواف می‌کند و چیزی زیر لب زمزمه می‌کند، دلت می‌خواهد بارها ضریح را خوب ورانداز کنی، انگار که خوب می‌دانی این قطعه‌ای از بهشت، چند روزی بیشتر میهمان شهرت نیست، مگر چشم و دلت سیر می‌شود از نگاه به ضریح شش گوشه‌ای که با ظرافت خاص، هنری زیبا، ایرانی و شیعی طراحی و ساخته شده است.

کمی آن طرف‌تر کسی را می‌بینم که دستانش را رو به آسمان گرفته و اشک می‌ریزد، نزدیک‌تر می‌شوم، بلند زمزمه می‌کند و می‌گوید: آقاجان ممنونم از شما که توفیق زیارتت را نصیبم کردی...، دست و پایش را گم کرده است، گویی به زیارت حرم مطهر امام حسین(ع) شرفیاب شده و اینجا کربلای معلاست. 

پیرزنی در حالی که توان ایستادن و راه رفتن ندارد، با کمک فرزندش به زیارت ضریح مطهر آمده است، آرام و بی‌صدا اشک می‌ریزد، دستانش را به روی سینه گذاشته و سرش را به سمت پایین به رسم احترام خم می‌کند، هر چه به ضریح نزدیک‌تر می‌شود، اشکهایش سرازیرتر می‌شود و هق هق گریه‌هایش بلندتر. 
هر سمتی که می‌نگری، جلوه‌ای خاص و احساسی بی‌ریا تو را به خود جلب می‌کند، هزار نکته باریک‌تر ز مو اینجاست...

اینجا شهر احساس و مأمن آرزوها و عشق‌های دیرینه است، به گواه دل‌هایی که به نیت برطرف شدن حاجات به این ضریح گره زده شده‌اند، دستهایی که محکم به ضریح چسبیده‌اند تا دست خالی برنگردند، چشمانی که مقابل شکوه و عظمت، زیبایی و غربت پنهانی این ضریح بارانی می‌شوند.

اینجا کربلای قم است، با دیدن صحنه‌های بازدید مردمی و عاشقان اباعبدا... الحسین(ع) از ضریح جدید حرم مطهر ناخودآگاه زیر لب زمزمه می‌کنم: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» و امروز چه خوب این فراز در شهر کریمه اهل بیت(ع) بار معنایی پیدا می‌کند. 

موفق باشید ...