سرزنش شدن در خواندن نماز به وصف امیرالمومنین ...

نماز، نماز، نماز! شما را باز هم درباره ى نماز سفارش مى کنم. براى کسب خشنودى خدا- و به پاداشتن نماز- از سرزنش هیچ سرزنش کننده اى نهراسید. خداوند شما را در برابر آنان که به آزار شما پرداخته، علیه شما سرکشى مى کنند، کفایت و حمایت خواهد کرد.

نماز و عبادت خداوند- که بیشتر درباره آن سخن گفتیم- بهترین وسیله براى مقابله با سختیها و ناملایمات است و حتى تیرى است در چشم دشمنان دستور خداوند است که: استعینوا بالصبر و الصلاه [ بقره/ 45 و 153. ] به وسیله نماز و روزه، از خداوند یارى بجویید.

در ذیل این آیه شریفه روایتى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود: حضرت على علیه السلام چنان بود که چون موضوعى او را ناراحت مى کرد به نماز مى ایستاد.

 و سپس حضرت امام صادق علیه السلام این آیه را خواند... [ کان على علی السلام اذا اهاله شى ء فزع، قام الى الصلاه. ثم تلا هذه الایه... "تفسیر برهان 94:1". ]

کافران و دشمنان مى کوشیدند تا مسلمانان را به خاطر نماز و دیندارى سرزنش کنند، اما براى مقابله با سرزنش و استهزاى آنان خداوند به پیامبر دستور مى داد که نماز بخواند و حمد و تسبیح خدا را بجاى آورد: انا کفیناک المستهزئین الذین یجعلون مع الله الها آخر فسوف یعلمون و لقد نعلم انک یضیق صدرک بما یقولون فسبح بحمد ربک و کن من الساجدین و اعبد ربک حتى یاتیک الیقین [ حجر/ 99 /95. ] ما تو را در برابر مسخره کنندگان حمایت و کفایت مى کنیم. 

همانها که همراه با خدا، خداى دیگرى قائلند. به زودى خواهند دانست و ما مى دانیم که سینه تو از آنچه آنها مى گویند تنگ مى شود. با حمد پروردگار او را تسبیح کن و از سجده کنندگان باش. و پروردگارت را تا هنگام مرگ عبادت کن.

در این آیات شریفه به روشنى، پیامبر ماموریت مى یابد تا براى مقابله با تمسخر کافران به عبادت بپردازد و نماز بخواند. در این مورد هم از ابن عباس نقل است که گفت: وقتى پیامبر از موضوعى محزون مى گشت به نماز مى ایستاد. [ و کان رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم اذا حزنه امر، فرغ الى الصلاه. "فرغ الى شى ء: قصده" "تفسیر مجمع البیان ج 6 ص 534". ]

موفق باشید ...