دل به دنیا مسپارید به وصف امیرالمومنین ...

یکى از جلوه هاى بسیار بارز تقوا، دل نسپردن به این دنیاى فانى و فریبنده است. از این رو در ادامه سفارش به تقوا مى فرماید:

به شما سفارش مى کنم که دنیا را طلب نکنید هر چند که دنیا به دنبال شما بیاید. و بر چیزى از این دنیاى گذرا، که از شما کناره جسته است، افسوس مخورید.

به همان فراوانى و کثرتى که آن بزرگوار درباره ى تقوا سخن گفته است، درباره دل نبستن به دنیا بیانات بسیار روشنگر و هشدار دهنده اى دارد: به بزرگى و فخر ظاهرى این دنیا رغبتى نداشته باشید و به وسیله زینت و نعمت آن فریفته نشوید و از سختى ها زیانهایش بى تابى نکنید، چرا که عزت و فخر این دنیا تمام شدنى است و زینت و نعمت آن نابود گشتنى است و سختى و زیانش پایان پذیر است.

 هر مدت و دورانى در این دنیا سرآمدى دارد و هر زنده اى، مردنى... [ فلا تنافسوا فى عز الدنیا و فخرها، و لا تعجبوا بزینتها و نعیمها، و لاتجزعوا من ضرائها و بوسها، فان عزها و فخرها الى انقطاع، و ان زینتها و نعیمها الى زوال، و ضراءها و بوسها الى نفاد، و کل مده الى انتها، و کل حى الى فناء. "نهج البلاغه نسخه ى صبحى صالح خطبه 96". ]

هان اى مردم! به هوش باشید که دنیا خانه اى است که باید از آن گذشت و آخرت است که خانه ماندن است. پس، از این دنیاى گذرا براى آنجا که محل قرار و آرامش است توشه برگیرید.

 نزد خداوندى که اسرار شما را مى داند پرده درى نکنید. دل ازدنیا برکنید پیش از آنکه چسم شما از آن خارج شود. شما را در دنیا مى آزمایند در حالى که شما را براى آخرت آفریده اند.

آنگاه که کسى مى میرد، مردم مى گویند:- مال و ثروت از خود- چه به جا نهاد، و فرشتگان گویند:- از اعمال نیک و صالح- چه پیش فرستاد. پدر آمرزیده ها! قسمتى از اموال خویش را پیش فرستید که به سود شما خواهد بود، و همه را در این دنیا نگذارید که گریبانگیرتان مى شود. 

ایها الناس انما الدنیا دار مجاز و الاخره دار قرار. فخذوا من ممرکم لمقرکم، و لا تهتکوا استارکم عند من یعلم اسرارکم. و اخرجوا من الدنیا قلوبکم من قبل ان تخرج منها ابدانکم. ففیها اختبرتم، و لغیرها خلقتم.

ان المرء اذا هلک قال الناس: ما ترک؟ و قالت الملائکه: ما قدم؟ لله آباوکم! فقدموا بعضا، یکن لکم، و لا تخلفوا کلا، فیکون علیکم! "نهج البلاغه نسخه ى فیض الاسلام خطبه 194".

آن حضرت در بیانى کاملا گویا در تفسیر زهد- که همان دل بریدن از دنیاست- با بهره گیرى از آیه شریفه قرآن، سخنى زیبا فرموده است که در حقیقت توضیح و تبیین دیگرى است بر همان جمله نخست که در وصیت خویش آورده است.

تمامى معناى زهد در این دو کلمه قرآن فراهم آمده است که مى فرماید: « لکیلا تاسوا على ما فاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم ». [ سوره ى حدید، آیه ى 23. ]

تا اینکه بر آنچه از دست مى دهید دریغ مخورید و به آنچه که به دست مى آورید شادمان نگردید. آرى آن کس که بر گذشته افسوس نخورد و بر آینده دل نبست و از آن شادمان نگشت هر دو سوى پارسایى را پاس داشته است. [ الزهد کله بین کلمتین من القرآن: قال الله سبحانه: لکیلا تاسوا على مافاتکم و لا تفرحوا بما آتاکم، و من لم یاس على الماضى، و لم یفرح بالاتى، فقد اخذ الزهد بطرفیه. "نهج البلاغه نسخه ى صبحى صالح حکمت 439". ]

موفق باشید ...