شاهد بر بالین امیرالمومنین ...

امام حسن علیه السلام چنین نوشت:شهادت به یگانگى خداوند و رسالت پیامبر اکرم از همان کودکى با گوشت و خون و همه ى وجود او آمیخته بود. 

از همان دورانى که پیامبر به غار حراء مى رفت و با خداى خویش خلوت مى کرد، همراز خلوت پیامبر بود. نور وحى را مى دید و رایحه ى نبوت را مى بویید. ارى نور الوحى و اشم ریح النبوه. "نهج البلاغه نسخه صبحى صالح خطبه ى 192 بخش آخر".

مى گویند وقتى حضرت رسول اکرم به پیامبرى مبعوث شد و او را به اسلام دعوت ک رد، به آن حضرت عرض نمود مى روم تا از پدرم اجازه بگیرم، اما نرفته بازگشت و گفت مگر خداوند در خلقت من از پدرم اجازه گرفت تا من براى ایمان به او از پدرم اجازه بگیرم. این داستان با همه ى زیباییش دروغ است. او پیش از اینها و بیش از اینها پیامبر را مى شناخت. وقتى در غار حرا جبرئیل بر پیامبر نازل شد و نبوت او را رسما اعلام کرد، تنها شاهد این ماجرا او بود که خود فرمود:

پس از نزول جبرئیل بر پیامبر و دستور به خواند نخستین آیات قرآن، صداى ناله اى شنیدم و از پیامبر پرسیدم یا رسول الله این ناله از کیست؟ آن حضرت فرمود: على جان، این ناله ى شیطان است. او از اینکه پیروان من او را بپرستند ناامید شد و از شدت غم و اندوه نالید. 

آنگاه پیامبر به من فرمود: آرى على جان، هرآنچ هرا که من مى شنوم تو هم مى شنوى و هر آنچه را که من مى بینم تو هم مى بینى. جز این که تو پیامبر نیستى. اما تو وصى و جانشین من هستى. تو در مسیر صلاح ره مى پیمایى. [ و لقد سمعت رنه الشیطان حین نزل الوحى علیه- صلى الله علیه و آله- فقلت: یا رسول الله ما هذه الرنه؟ فقال: هذا الشیطان قد ایس من عبادته. انک تسمع ما اسمع، و ترى ما ارى، الا انک لست بنبى، و لکنک لوزیر و انک لعلى خیر. "همان مدرک". ]

به خاطر آن ایمان پاک و نورانى او به خداوند است که زیباترین خطبه ها و ژرف ترین سخنان توحیدى از اوست. هیچ کس جز استادش پیامبر، آنگونه که او خدا را ستوده و ثنا گفته و عبادت کرده است، نتوانسته است درباره ى خدا و عظمت و قدرت و اوصاف او سخن بگوید و پیشانى بندگى به درگاه کبریائیش بساید. وقتى به یگانگى خدا شهادت مى دهد با تمام وجود این را مى گوید.

خداوند درشهادت به یگانگى خود، او را گواه مى آورد، آنجا که مى فرماید: شهد الله انه لا اله الا هو و الملائکه و اولوا العلم قائما بالقسط [ سوره ى آل عمران، آیه ى 18. "تفسیر عیاشى ج 1 ص 189. ذیل آیه شریفه". ]

خداوند و فرشتگان شهادت مى دهند که جز او معبوید نیست و نیز دانشمندانى که به خاطر برپایى عدل و دادگرى به پا خواسته اند همین را گواهى مى دهند. و خداوند در تصدیق رسالت پیامبرش به او دستور مى دهد که علاوه بر خدا، على را به عنوان شاهد رسالت معرفى کند: و یقول الذین کفرو لست مرسلا. قل کفى بالله شهیدا بینى و بینکم و من عنده علم الکتاب [ سوره ى رعد، آیه ى 43. "تفسیر قمى جلد 1 ص 368. ذیل آیه شریفه". ] کافران مى گویند تو رسول خدا نیستى. به آنان بگو شاهد و گواه میان من و شما در درستى ادعاى من خدا است و آن کس که علم کتاب نزد اوست. آرى چنین کسى اینک هنگام مرگ باز هم به یگانگى خدا و رسالت محمد صلى الله علیه و آله و سلم شهادت مى دهد.

موفق باشید ...