منتظران مهدی (ع) ...

تمام ادیان آسمانی به پیروان خود، عصر درخشان و سعادت عمومی و آینده مشعشع و صلح جهانی و دوران پر خیر و برکتی را نوید داده‌اند که در آن، نگرانیها و دلهره‌ها و هراسها مرتفع شود ... 

آیه شریفه این است: «و هر آینه ما در زبور بعد از ذکر نوشتیم که البته بندگان صالح من وارث زمین می‌گردند».

این آیه از بشارت حتمی الهی خبر می‌دهد که شایستگان و صُلحا، وارث زمین و صاحب آن می‌شوند و چون در آیات قبل از این آیه از زمین خاصی سخنی به میان نیامده است، لذا الف و لام «الارض»، الف و لام عهد نخواهد بود، چون ظاهر این است که مراد تمام زمین است.بنابراین، آیه خبر از روزگاری می‌دهد که زمین و اداره آن در همه قاره‌ها، و همه مناطق و معادن آن در اختیار بندگان شایسته خدا در آید، چنانکه در آیات دیگر نیز همین وعده را فرموده است. مانند آیه: 
«و خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند وعده داده که در زمین خلافت کنند...» (سوره نور، آیه 55)و آیه « و اراده کرده‌ایم بر کسانی که در زمین ضعیف و ذلیل نگه داشته شده‌اند، منت گذارده و آنان را پیشوایان و وارثان زمین گردانیم». (سوره قصص، آیه5)مراد از «زبور» که در آن این بشارت نوشته شده است، کتاب آسمانی است که بر داود پیغمبر (ع) نازل شده است و مراد از «ذکر» چنانکه مفسران فرموده‌اند تورات است. و ممکن است به اعتبار اینکه الف و لام «الذکر» برای جنس باشد نه برای عهد، مراد از آن مطلق کتابهای آسمانی باشد که پیش از زبور نازل شده‌اند.
به هر حال بر حسب این آیه، در تورات و زبور این وعده ذکر شده است. اکنون باید دید این وعده و بشارت در تورات و زبور به چه صورتی آمده است.باید به این نکته توجه داشت که تورات و به طور کلی کُتب عهد عتیق و جدید مورد دستبرد و تحریف فراوان واقع شده و بلکه حوادثی پیش آمد که موجب از بین‌رفتن تورات و تجدید استفساخ آن از آنچه بعضی حفظ داشتند گردید و بخصوص در آنچه باقی‌مانده هم در قسمتهایی که مربوط به بشارت از پیغمبراعظم(ص) است، تحریفات و تأویلات و تفسیرهای غیر موجه بسیار کرده و در ترجمه‌ها غرض ورزی زیادی نموده‌اند. 

و انجیل اصل نیز این اناجیل موجود نبوده و اناجیل نیز منحصر در این چهار انجیل نبوده، بلکه بیش از اینها بوده است که از جمله انجیل «برنابا» است که در آن بشارتهای متعدد به ظهور حضرت خاتم (ص) موجود است، و از حیث استواری مضامین و مطالب، طرف قیاس با این اناجیل معروف (انجیل مرقس، متی، لوقا و یوحنا) نیست.

تورات و انجیل فعلی هم که در دست یهود و نصاری است، حاوی بشارتهای متعدد به ظهور اسلام و حضرت رسول خاتم و ائمه طاهرین است که علمای بزرگ تورات و انجیل‌شناس، این موارد را در کتابهایی که به زبان فارسی و عربی و غیره نوشته‌اند استخراج کرده و در تألیفات خود را نوشته‌اند.و علاوه بعضی از بزرگان اهل کتاب، مثل «فخر الاسلام» مؤلف کتاب نفیس «انیس الاعلام» و مؤلّفات ارزنده دیگر پس از قبول اسلام پیرامون این موضوع، حق تحقیق و بررسی و اظهار و افشای حق را ادا کرده‌اند.
ما در اینجا فقط در رابطه با تفسیر این آیه به بشارتی از تورات و بشارتی از زبور اشاره می‌کنیم:
اما تورات: در پاراش لخلخا (فصل17 از آیه20 از سفر تکوین) از قول خداوند جلیل به ابراهیم خلیل(ع) این‌گونه آمده است: «ول یشما علی شمعتیخا هینه بیرختی اوتو وهربتی اوتوا بمادماد شنمعا سارنسیم یولد و ان تتیو لغوی کادل»( انیس الاعلام، ج7، ص383و 384 و 385).مؤلف انیس الاعلام علاوه بر این متن، متن این کلمات را از سریانی عتیق و از سریانی جدید و ترجمه عربی آن را از ترجمه طبع بیروت (س1870) و ترجمه فارسی آن را از ترجمه طبع لندن (س1895) آورده است، و سخن را ادامه می‌دهد تا اینجا که می‌گوید: «چون معنی الفاظ را دانستی اکنون گوییم که خداوند جلیل پس از اینکه 17 بشارت به حضرت خلیل(ع) داد، چنان که در «پاراش» مذکور مسطور گشتند، حضرت ابراهیم بعد از استماع بشارت مذکور ساجداً ... برو در افتاد و تمنا کرد کاش اسماعیل زنده می ماند، زیرا زندگانی او نزد من بهتر از 17 بشارت است.پس خداوند عالم فرمود: دعای تو را در حق اسماعیل به اجابت رسانیدم او را برکت داده و کثیر الاولاد قرار خواهیم داد، و قبیله بزرگ که عبارت باشد از قبیله عرب، از صُلب او خواهد بود و او را بزرگ خواهیم گردانید، به سبب این‌که محمد (ص) و دوازده امام را که اوصیای حضرت محمد هستند از صلب او پدید خواهیم آورد...»اما زبور داوود (ع) در ترجمه فارسی زبور 37 ـ از مزامیر داوود که چهل آیه است چنین آمده است:
«9ـ زیرا که شریران منقطع می‌شوند، اما متوکّلان به خداوند وارث زمین خواهند شد. 10ـ و حال اندک است که شریر نیست می‌شود که هر چند مکانش را استفسار نمایی ناپیدا خواهد بود. 11ـ اما متواضعان وارث زمین شده از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد. 12ـ شریر به خلاف صادق افکار مذمومه می‌نماید و دندانهای خویش را بر او می‌فشارد. 13ـ خداوند به او متبسم است، چون که می‌بیند که روز او می‌آید.
14ـ شریران شمشیر را کشیدند و کمان را چله کردند تا آنکه مظلوم و مسکین را بیندازند و راست روان را بکشند. 15ـ شمشیر ایشان بر دلشان فرو خواهد رفت و کمانهای ایشان شکسته خواهد شد. 16ـ کمی صدیق از فراوانی شریران بسیار بهتر است. 17ـ چون که بازوهای شریران شکسته می‌شود و خداوند صدیقان را تکیه‌گاه است. 18ـ خداوند روزهای صالحان را می داند و میراث ایشان ابدی خواهد شد. 19ـ زیرا متبرکان خداوند وارث زمین خواهند شد، اما ملعونانِ وی، منقطع خواهند شد. 23ـ زیرا خداوند عدالت را دوست می دارد و مقدسان خود را وا نمی‌گذارد، ابداً محفوظ می‌شوند، در حالتی که ذریّه شریران منقطع است. 29ـ صدیقان وارث زمین شده، ابداً در آن ساکن خواهند بود. 30ـ دهان صدیق به حکمت متکلم و زبانش به حکم گویاست. 31ـ شریعت خدا در قلبش بوده، اَقدامش نخواهد لغزید.» (رجوع شود به ترجمه فارسی کُتُب عهد عتیق دلیم گلن، جلد3، ص85 و86، طبع ادن برغ سال 1845 میلادی مطابق1261 هجری)چنان‌که ملاحظه می‌فرمایید، این بشارات کاملاً با آیه کریمه «وَلَقَدْ کَتَبْنا فی الزبوُرِ ...» منطبق است، چنانکه ظاهر این است که مراد از «صدیق» که در بشارت آیه 30 مذکور شده و در آن آیه و آیه 31 صفت آن بیان شده است، حضرت مهدی(ع)می‌باشد.

یا مهدی ...