رهگذر راه نور

در قرآن مجید خداوند بار ها گفته است که اگر متقی و پر هیزکار شوید در های برکت از آسمان و زمین به روی شما گشوده خواهد شد.

رهگذر راه نور

در قرآن مجید خداوند بار ها گفته است که اگر متقی و پر هیزکار شوید در های برکت از آسمان و زمین به روی شما گشوده خواهد شد.

فاطمی زندگی کنیم ...

یکی از معارف حیات بخش قرآن، مسأله انفاق است که از یک سو راهکاری برای برطرف کردن فاصله طبقاتی و از بین بردن فقر از جامعه است و از دیگرسو، دستور عملی برای خودسازی و تزکیه نفس در راه تکامل روح آدمی است.

اما انفاق از منظر قرآن کریم، در آیینه زندگانی سیده و سرور زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا(س) به روشنی تبیین شده بود. 


 

چراکه با هزینه کردن مال در راه خدا بسیاری از رذایل اخلاقی همچون دنیاپرستی، بخل، خودخواهی، حرص و طمع از صفحه دل آدمی پاک می گردد؛ چنان که خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم(ص) می فرماید: از اموال آنها صدقه ای بگیر تا به وسیله آن، ایشان را پاک سازی و پرورش دهی».  

  

مراتب انفاق در سیره زندگی فاطمه(س) بر هیچکس پوشیده نیست. چنانکه حضرت در طول زندگی کوتاه و پربرکت خویش، هرگز از انفاق در راه خدا مضایقه نکردند. 

 

 اما اولین مرتبه انفاق، صدقه است که افراد به دلخواه، بخشی از مال خود را به فقرا و مساکین و هر کس که از آنها درخواست کمک نموده، می بخشند.صدقه، هم موجب زیاد شدن رزق و روزی می شود. 

 

 در این خصوص، حضرت فاطمه(س) توجه ویژه ای به فقرا داشتند و هیچ مستمند و نیازمندی را از در خانه خویش دست خالی رد نمی کردند از جمله: انفاق لباس عروسی ایشان برجستگی اخلاقی حضرت را به نمایش می گذارد. 

 

 نقل شده که پیامبر اکرم(ص) در عروسی فاطمه زهرا(س) یک دست پیراهن نو به دخترشان داده بودند تا در شب عروسی بپوشد .

 

هنگامی که حضرت فاطمه(س) به خانه بخت رفت و بر سجاده عبادت، در حال مناجات با پروردگار بود، زن فقیر و مستمندی به در خانه آمد و اظهار نیاز کرد و لباسی طلبید. 

 

 فاطمه(س) که در آن وقت دو پیراهن داشتند: یکی کهنه و دیگری نو، به مصداق آیه لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون؛ هرگز به نیکی دست نمی یابید و از نیکان نمی شوید، مگر اینکه از آنچه دوست می دارید، انفاق کنید. پیراهن نو را به فقیر بخشیدند 

 

فردای آن شب، چون رسول خدا(ص) پیراهن کهنه را در تن حضرت دیدند و علت را جویا شدند و حضرت زهرا(س) عرض کردند: آن را به فقیر دادم و این روش را از شما آموخته ام». 

مواسات چیست  

 مواسات به معنای تقسیم و نصف کردن اموال با نیازمندان است و این در صورتی است که اموال شخص به اندازه کفاف خود او باشد و در همان مقدار کفاف دیگری را نیز شریک سازد و اگر افزون بر اندازه کفاف داشته باشد و از آن مقدار زیادی به کسی ببخشد، به آن مواسات نمی گویند و در واقع مصداق صدقه است.  


البته مواسات مطلوب این است که افراد شرایط زندگی خود را با وضعیت زندگی اقشار کم در آمد جامعه وفق دهند تا بدین ترتیب هم با آنان احساس همدردی کنند و هم در جهت رفع مشکل فقرشان به نوبه خود تلاش نمایند. 

 

 زندگی مشترک فاطمه(س) و علی(ع) نیز در حالی شکل گرفته بود که در جامعه نو پای اسلامی، فقیران و مستمندان و گرسنگان زیادی به سر می بردند و از این رو، ایشان می کوشیدند به پیروی از رسول خدا زندگی ساده و به دور از تجملات را برای خود صورت ببخشند و به مواسات اسلامی عمل کنند. 


نقل شده که چون حضرت رسول(ص) از سفری مراجعت می فرمودند، اول به خانه حضرت فاطمه(س) تشریف می بردند و مدتی می ماندند و بعد از آن به منزل زنان خود می رفتند. 

 

 در یکی از سفرهای پیامبر(ص)، حضرت زهرا(س) برای خود دستبند و گلوبند و گوشواره از جنس نقره تهیه کرده و پرده ای بر در خانه خود آویخته بودند. 

 

هنگامی که رسول خدا(ص) از سفر مراجعت کرده و به خانه فاطمه زهرا(س) وارد شدند، چون چشمشان به زینت های مورد استفاده فاطمه(س) افتاد، با ناراحتی از خانه بیرون رفته و به مسجد وارد شدند و در کنار منبر نشستند. 

 

 حضرت فاطمه(س) با فهمیدن علت این رفتار پدر برای جلب خشنودی و رضایت رسول اکرم(ص) همه آن زینت ها را به نزد پدر فرستاده و پیغام دادند که دخترتان سلام می رساند و می گوید: اینها را در راه خدا انفاق کنید! و چون آنها را به نزد پیامبر (ص) آوردند، سه مرتبه فرمودند: آنچه را می خواستم، فاطمه انجام داد. پدرش به فدای او باد!» 

از فاطمه(س) الگو بگیریماما یکی دیگر از جلوه های زندگی حضرت فاطمه (س) ایثار و از خود گذشتگی ایشان است، این استاد اخلاق در این مورد می گوید: « برترین و بالاترین مرتبه انفاق، ایثار است که چنان که اشاره شد، فرد نه تنها اموال خود را با مستمندان نصف می کند، بلکه آنان را بر خود مقدم می دارد و نصیب خویش را نیز به آنها تقدیم می نماید و این به بیان امیر مؤمنان(ع) عالی ترین مصداق بزرگواری و جوانمردی است. 


در تاریخ ثبت شده که عرب تازه مسلمانی در مسجد مدینه از مردم کمک خواست، پیامبر(ص) به اصحاب خود نگریستند. 

 

 سلمان فارسی برخاست تا نیاز آن بیچاره را بر طرف کند؛ هر جا رفت، با دست خالی برگشت. با ناامیدی به طرف مسجد می آمد که چشمش به منزل حضرت زهرا(س) افتاد، با خودش گفت: فاطمه(س) و منزل او سرچشمه نیکوکاری است. 

 

 در خانه آن حضرت را کوبید و داستان عرب مستمند را شرح داد.حضرت زهرا(س) فرمودند: ای سلمان! سوگند به خداوندی که حضرت محمد(ص) را به پیامبری برگزید! سه روز است که غذا نخورده ایم و فرزندانم حسن(ع) و حسین(ع) از شدت گرسنگی بی قراری می کردند و خسته و مانده به خواب رفته اند، اما من، نیکی و نیکوکاری را که در منزل مرا کوبیده است، رد نمی کنم. 

 

 آنگاه پیراهن خود را به سلمان دادند تا در مغازه فروشنده ای گرو گذاشته، مقداری خرما و جو قرض بگیرد.سلمان فارسی می گوید: پس از دریافت جو و خرما به طرف منزل فاطمه(س) آمدم و گفتم: ای دختر رسول خدا! مقداری از این غذاها را برای فرزندان گرسنه ات بردار! پاسخ دادند: ای سلمان! این کار را فقط برای خدای بزرگ انجام دادیم و هرگز از آن بر نمی داریم.  

 

این نمونه ای از اوج ایثار و از خود گذشتگی بانویی است که تمام جهان به خاطر ایشان آفریده شده است. «همه ما مسلمانان باید از این الگوی شایسته درس بگیریم و شیوه زندگی فاطمی را به فرزندان خود بیاموزیم، شاید به این وسیله قدردان نعمت ولایت اهل بیت (ع) و محبت حضرت فاطمه (س) باشیم». 

 

موفق باشید ...  

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد