اهمیت دوست و دوست یابی در زندگی انسان...

امروز می خواهم در باره دوست و  دوست یابی بگم...  

اهمیت دوست و نقش انکار ناپذیر دوست و دوست یابی بر کسی پوشیده نسیت.در برخی از روایات یکی از راه های شناخت دین و مذهب افراد شناخت دوستان آنان دانسته شده است. 

نیز یکی از نخستین راه ها برای قضاوت درباره شخصیت افراد شناخت معاشران و دوستان آنان شمرده شده است.بهره مندی از معاشران خوب در کنار راز داری مساوی با بهره مندی از خیر دنیا و آخرت معرفی شده است.در مقابل داشتن دوستان بد قطعه ای از آتش  و آفت خیر و فضیلت دانسته شده است. همه ما می دانیم که معاشرت با دوستان بد انسان را ناخودآگاه به سوی بدی سوق می دهد. 

امام علی(ع) می فرمایند:با انسان های بدخواه معاشرت مکن چرا که طبع تو ناآگاهانه از طبع او می دزدد.

پسر نوح به واسطه معاشرت با دوستان بد خاندان نبوتش گم شد. 

بسیاری از جوانان زمانی که به آنها گفته می شود با دوستان معتاد و فاسد معاشرت نداشته باشید در پاسخ می گویند:((من هرگز به اعتیاد و فساد کشیده نخواهم نشد)).اما تجربه نشان داده است که به ندرت چنین اتفاقی می افتد. 

امام علی (ع) در نامه ای به حارث همدانی درباره دوست گزینی و انتخاب همنشین به او می فرماید:  از همنشینی آنکه رایش سست و کارش ناپسند بود بپرهیز که هرکس را از آنکه دوست اوست می شناسند. 

بنابراین دوستان انسان محک خوبی برای شناخت شخصیت او هستند. 

یک دوست خوب چه ویژگیهای باید داشته باشد....

امام صادق(ع) می فرمایند:دوستی دارای شرایط و حدودی است.اگر کسی همه آن شرایط را داشته باشدکمال صداقت و دوستی را درد و اگر کسی تنها برخی از آنها را داشته باشد هر چند دوست نامیده می شود اما کمال صداقت و دوستی را ندارد و اگر کسی هیچ یک از آنها را نداشته باشد چیزی از دوستی ندارد و اصلا نباید او را دوست نامید: 

۱-ظاهر و باطن دوست باید یکسان باشد. 

۲-افتخارات دوستش را افتخار خود و شکست های او شکست خود بداند. 

۳-ثروت و قدرت رفتار او را با دوستش تغییر ندهد. 

۴-چیزی را از دوستش دریغ نورزد. 

۵-در سختی ها دوست خود را رها نکند. 

در روایتی هم از حضرت عیسی نقل شده است و هم از پیامبر اکرم(ص) بهترین دوستان کسانی دانسته شده اند که: 

۱-دیدن آنان انسان را به یاد خدا بیندازد. 

۲-گفتارشان بر دانش انسان بیفزاید. 

۳-رفتارشان یاد آخرت را در دل انسان زنده کند. 

مصاحبت و دوستی با خردمندان حیات و زندگی روح و جان آدمی بوده است.

اعتدال در دوستی رارعایت کنیم... 

نکته مهمی که در زمینه روابط میان دوستان تذکر آن و توجه به آن بسیار مهم است حد نگهداشتن در دوستی است.همواره باید به این اصل توجه داشت که نباید همه اسرار خود را برای دوستان هرچند دوستان بسیار نزدیک فاش کرد:زیرا هر دوستی ای ممکن است روزی به دشمنی تبدیل شود(انشاءالله برای هیچکس این اتفاق نیفته).به همین دلیل امامان معصوم سفارش کرده اند که اسرار خود را برای دوستان خود فاش نکنند. مگر مسائلی را که اگر دشمنان شما نیز از آنها مطلع شوند ضرری نداشته باشد.امام علی (ع) می فرمایند: 

دوستت را چندان دوست مدار!مبادا که روزی دشمنت شود و دشمنت را چندان کینه مورز که بود روزی دوستت گردد. 

اگر با کسی اختلاف پیدا کردیم نباید کاری کنیم که هر گونه راه بازگشت را به روی خود و او ببندیم.  

امام صادق(ع) می فرمایند: 

پس از قطع ارتباط با دوستت چندان از او بدگویی نکن که راه باز گشت را بر او ببندی.شاید که تجارب زندگی او را به سوی تو باز گرداند.  

باهر کسی دوستی نورزیم...

امام علی(ع) در پاسخ با این پرسش که بدترین دوستان کیان اند؟ می فرمایند:((کسی که گناه را در چشم انسان زیبا جلوه می دهد.))آن حضرت از همنشینی و دوستی با افراد چاپلوس نیز بر حذر داشته و می فرمایند:  

با چاپلوس معاشرت مکن چرا که کارش را در نظر تو زیبا جلوه می دهد و دوست دارد که تو هم مثل او باشی.