ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
حضرت امام حسین(ع) اولین خطابه را بعد از ورود به سرزمین کربلا، در جمع یاران و فرزندان و خاندان خویش چنین ایراد فرمودند.
پیشامد ما همین است که می بینید. جداً اوضاع زمان دگرگون شده، زشتی ها آشکار و نیکی ها و فضیلت ها از محیط ما رخت بربسته است از فضایل انسانی باقی نمانده است مگر اندکی مانند قطرات ته مانده ظرف آب، مردم در زندگی ننگین و ذلّت باری به سر می برند که نه به حق عمل و نه از باطل روی گردانی می شود.
شایسته است که در چنین محیط ننگین، شخص با ایمان و با فضیلت، فداکاری و جانبازی کند و به سوی فیض دیدار پروردگارش بشتابد من در چنین محیط ذلّت باری، مرگ را جز سعادت و خوشبختی و زندگی با این ستمگران را جز رنج و نکبت نمی دانم.
امام(ع) در ادامه سخنانشان چنین می فرمایند: مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان، حمایت و پشتیبانی ایشان از دین تا آن جاست که زندگی شان در رفاه است و آن گاه که در بوته امتحان قرار گیرند، دینداران کم خواهند بود. البته این خطبه را امام حسین(ع) بنا به نقل طبری و ابن نما در منزل «ذی حسم» ایراد فرموده است.
موفق باشید ...