حسادت نابود کننده روابط عاطفی . . .

حسد یکی از ضعف های بزرگ شخصیتی و از رذایل اخلاقی است که باعث می شود آدمی نسبت به آسایش و آرامش و شادی دیگران احساس بدی داشته باشد و نتواند خوشبختی و موفقیت دیگران را تحمل کند و در میدان دادن به این احساس گاه تا جایی آزاد عمل می کند که آسیب های جبران ناپذیر به خود و دیگران می رساند.

حضرت علی (ع) می فرمایند: حسادت مرض خطرناکی است که جز با مرگ محسود یا هلاکت حسود از بین نمی رود.

امام صادق (ع) می فرمایند: «حسد و بدخواهی از تاریکی قلب و کوردلی است و از انکار نعمت های خدا به افراد سرچشمه می گیرد، و این دو کور دلی و ایراد بر بخشش خدا دو بال کفر هستند، به سبب حسد بود که فرزند آدم در یک حسرت جاویدانی فرو رفت و به هلاکتی افتاد که هرگز از آن رهایی نمی یابد.

امام صادق (ع) می فرمایند:ریشه کفر حسادت است. چنانکه در برابر پیامبران می گفتند: ابشر یهدوننا، آیا انسانی مثل ما پیامبر شود و ما را هدایت کند . 

 امیرالمومنین (ع) می فرمایند: در ظاهر اظهار علاقه می کند و لی در باطن کینه و بغض دارد.

پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) در این باره می‌فرمایند: خداوند به موسی بن عمران فرمود: مبادا بر مردم حسد بری، درباره آنچه من به آنها داده‌ام از فضل خودم. چشمانت را به دنبال آن دراز مکن و دل خود را به دنبال آن روانه مساز، زیرا آنکه حسد برد نعمت مرا بد داشته و از آن قسمتی که میان بنده‌ هایم کردم، جلو گرفته و هر که چنین باشد من از او نیستم او هم از من نیست.

ایشان همچنین می فرمایند: برای نعمت های خداوند دشمنانی است. عرض کردند: ای رسول خدا! آنها چه اشخاصی هستند؟ فرمودند: کسانی که حسد می برند بر مردمانی که خداوند از فضل و رحمت خود نعمت هایی به آنها عطا فرموده است. 

 امیرمومنان امام علی (ع) است  فرموده اند: حسادت عیبى رسوا و بخلى سهمگین است و حسود تا به آرزوى خود درباره محسودش نرسد، آرام نمى گیرد.

ایشان می فرمایند: «بزرگ ترین وسیله ای که شیطان با آن شکار می کند (بزرگ ترین دام شیطان)، حسادت است.

از حضرت صادق (ع) است که فرمودند: «حسادت و خودپسندی و فخر فروشی، آفت دین هستند.

و از مولای متقیان (ع) است که فرمودند: «سلامتی بدن، از کمی حسادت است.

موفق باشید . . .